Kill Process by Process ID kill -9 «process_id» # such as kill -9 99999 Kill Process by Port Number kill -9 $(lsof -nP -iTCP -sTCP:LISTEN | grep «port_number») #such as kill -9 $(lsof -nP -iTCP -sTCP:LISTEN | grep 65536) Note: lsof need to be installed first Kill Process by Process name kill -9 $(pgrep -f "«process_name»") # such as kill -9 $(pgrep -f "chrome") Kill all processes killall «process_name» # such as killall node

บนโลกกลมๆ ใบนี้มีบทความและวิดีโอที่อธิบายถึงเรื่อง Pure Function อยู่มากมาย (นึกถึงเพลงประกอบละครเหล็กไหลของอาหลองเลยตรู) ผมได้ยินคำนี้ครั้งแรกจากวิดีโอ Functional Programming ep.1 โดยเพจ PasaComputer และบทความนี้เป็น Note ส่วนตัวเพื่อสรุปเรื่อง Pure Function (ในอีกแบบหนึ่งที่ในคลิปข้างบนยังไม่ได้กล่าวถึง) ตามความเข้าใจของตัวเอง รวมทั้งมีการใส่ความคิดเห็นของตัวเองลงไปบางส่วน โดยพยายามเขียนให้เข้าใจง่ายที่สุดเท่าที่ผมพอจะทำได้

ในทีแรก ผมค่อนข้างมั่นใจว่าเรื่อง margin และ height ที่ใช้กับ block-level และ inline elements ไม่น่ามีอะไรที่ผมไม่เข้าใจอีกแล้ว แต่พอได้มาทำโจทย์ที่ต้องจัด layout ของหน้าจออย่างจริงจัง ยังพบว่าน่าจะมีอีกหลายต่อหลายจุดที่เรายังไม่เข้าใจอยู่ดี ดังนั้นผมจึงบันทึกเรื่องนี้ไว้เผื่อกลับมาทบทวน พร้อมกับแสดงตัวอย่างไว้ด้วยครับ ใน reference ของ w3.org ที่ว่าด้วยเรื่องการคำนวณความสูงและ margin ของ element ของ Element ชนิดต่างๆ ไว้อย่างแตกต่างกันถึง 10 แบบ คือ

สำหรับคนรู้จัก Axios เป็นอย่างดีอยู่แล้ว ก็สามารถข้ามเนื้อหาในส่วนต้น เพื่อไปที่ ตัวอย่างการใช้งาน Axios Hooks กันได้เลย >>> จิ้มแรงๆ ที่นี่ <<< เมื่อช่วงกลางปีที่แล้ว… ผมได้เจอ Custom Hooks ตัวหนึ่ง มันมีชื่อว่า useAsync hook ครับ Hooks ตัวนี้จะช่วยให้เรา handle error และ loading state ซ้ำๆ ใน JSX/TSX ลงไปได้อย่างมาก เพราะเขาเอา try-catch-finally และ loading ไปเขียนไว้ใน useAsync ให้แล้ว การใช้งาน ก็แค่อินพุต Asynchronous Function เข้าไป แล้วเอา data, error และ loading ที่คืนค่าจาก…

Causative Verbs คือ grammar อย่างหนึ่งที่ใช้อธิบายว่ามีใครบางคนทำบางสิ่งบางอย่างให้เรา โดยมักจะใช้คำกริยา have หรือ get ร่วมด้วย รูปแบบของ Causative verbs Causative verb มี form ดังนี้ subject + have/got + object + past participle subject คือประธาน have / got เราเลือกใช้ได้อย่างใดอย่างหนึ่ง object คือกรรม past participle คือ verb 3 หรือคำกริยาช่องที่ 3 โดยในโครงสร้างประโยคแบบนี้แล้ว คำว่า have และ get ได้ทำหน้าที่เป็นคำกริยาหลักในประโยค

ในภาษาอังกฤษ เรามักจะเจอ past form สำหรับ verb จำนวนมาก ที่ต้องลงท้ายด้วย -ed ซึ่งโดยปกติแล้วคนไทยอย่างเราๆ คงออกเสียง เอ็ด กันใช่ไหมฮะ ตัวอย่างเช่น looked อ่านว่า ลุคเข็ด danced อ่านว่า แด๊นเซ็ด quited อ่านว่า ไควเอ็ทเถ็ด แบบนี้คือผิดนะครับ ❌ เอาล่ะ เอาใหม่ๆ พอดีว่าวันนี้ครูต่างชาติที่เป็น Native English Speaker ชาวอเมริกันได้สอนวิธีการออกเสียงคำกริยาใดๆ ที่ลงท้ายด้วย -ed ไว้ดังนี้ครับ คำกริยาที่ลงท้ายด้วย -ed ออกเสียงได้ 3 แบบ

คำนิยาม Relative Clause คือ ประโยคที่ใช้อธิบายขยายความให้กับคำนามที่มาก่อนหน้า Relative Pronoun คือ คำที่เอาไว้ใช้เพื่อเชื่อมประโยคมากกว่า 1 ประโยคขึ้นไป เพื่อให้ประโยคที่มาก่อนหน้า มีรายละเอียดที่มากขึ้น เช่นคำว่า who, which, where, when, that, whose โดยที่ Who — ใช้กับคน Which — ใช้กับสัตว์หรือสิ่งของ Where — ใช้กับสถานที่ When — ใช้กับเวลา/ช่วงเวลา That — ใช้แทนได้กับทุกคำที่กล่าวมาข้างต้น Whose — ใช้แสดงความเป็นเจ้าของ (Possessive) คำนามที่ตามหลังให้กับคำนามที่อยู่ข้างหน้า…

ทำไมถึงควรใช้คำถามทางอ้อมล่ะ? เพราะว่า Indirect Question หรือคำถามทางอ้อม ดูสุภาพกว่าการใช้ Direct Question หรือ คำถามโดยตรงนั่นเอง แล้วมันสุภาพกว่ายังไง? เรามาลองพิจารณาแบบคำถามเหล่านี้ดูกันเถอะ - Can you explain why he did that? (คุณบอกผมได้ไหมว่าทำไมเขาทำอย่างนั้น) - Why did he do that? (ทำไมเขาทำอย่างนั้น?) - Do you know why he didn’t tell us? (คุณรู้ไหมว่าทำไมเขาไม่บอกเรา?) - Why didn’t he tell us? (ทำไมเขาไม่บอกเรา?)

เปิดเทอมใหม่แล้ว พบว่าเนื้อหายากขึ้นมากๆ จนแทบไม่เข้าใจเลย วันนี้ขอสรุปเนื้อหาล่วงหน้าก่อนเรียนจริงสักหน่อยละกันฮะ (ตอนถึงเวลาเรียนจริงจะได้ไม่เจอช็อตฟีล 5555) Present Perfect Continuous ปกติแล้วเราใช้ Present Perfect Continuous เพื่อเอ่ยถึงเหตุการณ์ตั้งอดีตและยังคงเกิดขึ้นเรื่อยๆ มาจนถึงปัจจุบัน แสดงได้ดังกราฟข้างล่างนี้